Type - O - Negative - Anesthesia

Pete Steele (a właściwie Piotr Ratajczyk) niedługo obchodziłby 50-te urodziny. Niestety zamiast tego będziemy obchodzić 2 rocznicę jego śmierci. Przyznam, że cały czas do mnie nie trafia, że potężny facet o mocnym niskim głosie, którego jeszcze nie tak dawno oglądałem na scenie, po prostu odszedł.

Pete Steele zaistniał na scenie w pierwszej połowie lat 80-tych jako frontman trashowego Carnivore. Zespół rozpadł się po nagraniu dwóch płyt, ale zdobył pewną sławę, głównie ze względu na kontrowersyjne i prowokacyjne teksty. Wystarczy przypomnieć, że najbardziej znany utwór grupy ma tytuł "Jesus Hitler".

W roku 1989 Pete założył Type O Negative. Nazwa zespołu pochodzi od grupy krwi 0rh-. TON i sam Pete Stelle od początku posługiwali się specyficznym image. Plotka głosi, że pierwszy kontrakt płytowy z wytwórnią Roadrunner Pete podpisał miksturą własnej krwi i spermy. Na okładce pierwszej płyty natomiast obejrzeć można ekstremalne zbliżenie na ... odbyt wokalisty. Oczywiście okładka została natychmiast zakazana, a zespół zdobył odpowiedni rozgłos. Parę lat później Pete Stelle, będący już wtedy bożyszczem wielu kobiet, wystąpił w erotycznej sesji w magazynie erotycznym Playgirl. Mający ponad 2 metry wzrostu, atletycznie zbudowany brunet z kruczoczarnymi włosami do pasa musiał robić wrażenie.

Teksty Type O Negative były odbiciem osobowości lidera grupy. Czasem ironiczne, często mroczne, zawsze bardzo osobiste. Kiedy Pete kochał, kiedy nienawidził, kiedy pił i ćpał, kiedy rozpadały się jego związki - zawsze o tym śpiewał. Kolejne płyty obrazowały kolejne etapy huśtawki emocjonalnej która nim targała i która w rezultacie go zabiła. Dwie ostanie płyty, jakby zwiastując to co się stało nazywały się "Life is Killing Me" i "Dead Again". Pete był narkomanem i alkoholikiem, cierpiał (według własnych słów) na chorobę afektywną dwubiegunową. Zmarł w kwietniu 2010 na atak serca, po okresie długiej abstynencji od alkoholu i używek.

Utwór Anesthesia pochodzi z wydanej w 2003 płyty "Life is Killing Me".

Anestezja

Jak błysk światła, w nieskończoną noc
Życie jest uwięzione pomiędzy dwoma czarnymi bytami
W momencie, kiedy komuś zaufasz
Rozpoczyna się iluzja
Nie będziesz przygotowany
Na rozpacz, która nadejdzie

Czy ktoś nie powiedział bezlitośnie
Lepiej kochać i przegrać
Ignorancja to szczęście
Wolałbym nie znać twojego pocałunku
Tyle razy się sparzyłem
Nic mnie to nie nauczyło
Pamiętaj, że pożądanie tylko podsyca ogień
Kłamca !

Pomiędzy narodzinami a śmiercią
Żałuję każdego oddechu
Lituję się nad żywymi
Zazdroszczę martwym
Ogłuszony emocjonalnie
Drętwieję w samoobronie
Wolałbym mieć to gdzieś, niż być świadomym
Niż się bać

Nie potrzebuję miłości

Czy tysiąc łez warte jest jednego uśmiechu?
Czy gdy dajesz cal, one biorą milę ?
Tęskniąc za przeszłością drżę o przyszłość
Jeśli nie jesteś używany, jesteś przegranym

Świat wychwala porażki za życia i za śmierci,
Narzucona pustka, zły urok czyśćca
Uciekać i ukrywać się to tchórzliwy zabieg
Opcje wyczerpane, pozostaje znieczulenie
Znieczulenie

Nic nie czuję,
Nie potrzebuję niczego,
Nie potrzebuję miłości.

Paradise Lost - Shadowkings

"(...)To wąż piekielny; on to był, którego
Podstęp zrodzony z zawiści i zemsty
Oszukał matkę ludzi, gdyż go pycha
Z Niebios strąciła, a wraz z nim zastępy
Jego aniołów zbuntowanych, z których
Pomocą pragnął wzbić się w wielkiej chwale
Ponad równymi sobie i uwierzył,
Że Najwyższemu dorówna, gdy zechce
Opór Mu stawić;(...)"
- John Milton, Raj utracony, 1667

Zespół Paradise Lost zawdzięcza swoją nazwę poematowi Johna Miltona pod tym samym tytułem, który opowiadał o buncie aniołów pod wodzą Lucyfera. Klimat poematu musiał udzielić się brytyjskim muzykom, którzy od pierwszej płyty poświęcili się kreowaniu mrocznych dźwięków okraszonych mocnymi tekstami. W miarę upływu czasu mrok zmieniał jednak odcień i ewoluował od doom metalu, przez metal gotycki, nawiązania do rocka gotyckiego, fascynację dźwiękami elektronicznymi do obecnej postaci, którą sami muzycy określają mianem dark rock. Mimo zmian stylu muzycznego Paradise Lost zawsze zachowywał wysoki poziom wydawanych płyt i potrafił przyciągnąć niebanalnymi melodiami.

Utwór "Shadowkings" znalazł się na wydanej w roku 1995 płycie "Draconian Times", uznawanej przez wielu za najlepszą w dyskografii zespołu. Płyta stanowi pośrednie ogniwo pomiędzy wczesnymi, ostrzejszymi dziełami zespołu, a albumami które zwiastowały zmianę stylu na bardziej "przystępny" dla ogółu słuchaczy.
"Shadowkings" bardzo dobrze oddaje klimat zarówno muzyki jak i tekstów Paradise Lost, mam nadzieję, że zachęci paru ignorantów, którzy do tej pory jej nie znali.

Królowie Cienia

Spiralny ruch, największa tajemnica
Czy się objawicie … czy pokażecie, kim jesteście?
To prawda, że nieprawdziwe podejrzenia rozprzestrzeniają się jak choroba
Skąd wiesz, czy to rzeczywiste?

Głosy pojawiają się w mojej głowie
Chcą mnie uwolnić
Prowadzą mnie naprzód przed świtem
Uczą mnie, co jest dobre a co złe

Podsycając szaleństwo zapraszają nieczystość
Nie wiem… nie wiem, kim jestem!
Oślepiła mnie bezlitosna histeria, która nieustannie mnie prowokuje
Jestem sam, kompletnie sam, to nie może być prawda

Głosy akceptują, ja nie mogę się do tego odnieść
One potrzebują się bawić
Prowadzą mnie naprzód przed świtem
Uczą mnie, co jest dobre a co złe

Głosy akceptują, rozpoczyna się pogoń
Paliwo dla królów cienia
Prowadzą mnie naprzód przed świtem
Uczą mnie, co jest dobre a co złe