Ani The Cure nie jest jednym z moich ulubionych zespołów, ani płyta Bloodflowers nie należy do kanonu moich dźwiękowych masthewów, ale utwór Watching Me Fall mimo wszystko mnie na swój sposób urzekł... może chodzi o te tokijskie neony ?
Patrzyłem jak upadam
Zdawałoby się, że przez całe lata
Patrzyłem jak maleję
Patrzyłem jak znikam
Wyślizgiwałem się z mojego zwyczajnego świata
Z moich zwyczajnych oczu
Wyślizgiwałem się ze zwyczajnego mnie
Prosto do czyjegoś życia
Do czyjegoś życia …
Na niebie cienki, biały, zimny księżyc w nowiu
Pada śnieg
Rozbłyskują neonami światła Tokio
Migoczą wśród tłumu
Dryfuję od wielu godzin
Jestem zagubiony i zmęczony
Wtem słyszę szept przy moim uchu
Nienasyconą bryzę
„Wejdź ze mną do środka”
Pokój jest mały
Pokój jest jasny
Jej włosy są czarne
Łoże jest szerokie
A noc jest zawsze młoda
Zawsze młoda
Widziałem jak zostałem rozebrany
W lustrze na ścianie
Widziałem jak połyka w całości
Jakbym to nie był ja
Wyciąga swoje ręce
Opadam wraz z nią na kolana
Czuję ssanie wewnątrz
Nienasycone uśmiechy
„Zapomnisz siebie we mnie”
Pokój jest mały
Pokój jest jasny
Jej oczy są czarne
Łoże jest szerokie
A noc jest zawsze młoda
A noc trwa i trwa
A noc nigdy się nie kończy
Wciąż, Wciąż, Wciąż od nowa
A potem znika
Potem znika
Nastał okrutny, zły, zimny nowy dzień
Na zewnątrz nadal pada śnieg
W czerwonym jak krew Tokijskim łożu
Patrzę jak dochodzę do siebie
Ciągnęła go w dół przez długie godziny
Głębiej, niż kiedykolwiek byłem
W czasie, kiedy upadam, w lustrze na ścianie
Patrzę jak krzyczę
Patrzę jak krzyczę
Patrzę jak krzyczę
Patrzę jak krzyczę
Patrzyłem jak idę
Przez całe lata
Patrzyłem jak zwalniam
Patrzę jak znikam
I pewnego dnia, dobrze o tym wiem
Już nie powrócę
I zawsze wciąż od nowa
W jego zwykłych oczach
Widzę jak upadam
Widzę jak upadam
Widzę jak upadam
Widzę jak upadam
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz